Ik speel al een tijdje met het begrip content. Ongeveer 30 jaar geleden begon ik mijn werk in het digitale bereik, en wel als webmaster. En in mijn hele loopbaan ben ik bezig geweest met content.
Inhoudsopgave
Door te schrijven, te fotograferen, websites te maken, interactieve toepassingen te ontwikkelen, beheersystemen te gebruiken, zoekmachine optimalisatie te doen.
Maar het is zo een vloeibaar begrip, een vluchtig begrip, ongeveer zoals het woord energie.
Content
Het woord betekent letterlijk zoiets als inhoud. Dat wat wordt bevat, contained.
Maar zodra je iets met content doet, het rangschikt, het medium aanpast, ontstaat er deels weer nieuwe content. En digitaal kan dat snel, makkelijk en in grote hoeveelheden. Een film is content, maar bestaat uit lossere delen die ook weer content zijn. Zoals de muziek van de film bijvoorbeeld.
Door content via verwijzingen te verbinden ontstaat een nieuw product. Een artikel in Wikipedia is content, maar Wikipedia is ook content. Een afbeelding is content, die afbeelding in een webpagina is content en die webpagina is een website en dat is content.
Heel het internet is samengevat content.
Content zet de geest in beweging
Laat ik er maar even nuchter en praktisch naar kijken en het niet te filosofisch maken. Content is een abstractie en tegenwoordig ook data dat door een instrument (device) tot leven kan worden geroepen en via de zintuigen omgezet worden. Voor te leren (informatie), te genieten of bijvoorbeeld te verspreiden en te delen.
In die zin is content dus een potentieel, iets wat de geest in beweging kan zetten. Zoals een energie.
Zijden kaart
Deze wat romantische, vertellende benadering van content helpt om niet te verzanden in een academisch verhaal. Als je content kan zien als potentiële energie dan kun je er creatiever naar kijken.
Precies dat inzicht kreeg ik toen ik las over een Nederlandse vrouw die in een gevangenkamp opgesloten had gezeten, maar al snel na de oorlog met naald en draad voor zichzelf een mooie jurk maakte. Van zijden landkaarten.
Eerst snapte ik het niet en moest wat rondvragen, maar in de Tweede Wereldoorlog bleken de geallieerde vliegeniers een zijden sjaal te dragen van het gebied waarover ze vlogen.
Mochten ze neerstorten dan hadden ze een lichte, watervaste, niet knisperende en kreukelende kaart van het gebied.
Deze omzetting van content van een papieren kaart naar een stoffen kaart naar een jurk maakte me blij (en dus ook content). Deze betekenisvolle jurk leek me een prima anecdote om de bijzondere aard van content uit te leggen.
Het is wat je met content doet dat het maakt wat het is. En een kaart is alleen een kaart als die gebruikt wordt om de weg te zoeken. Op perkament, papier of een zijden doek.
Maar als kledingstuk is het een patroon, een versiering. Een kaart zonder gebied.
Dit artikel weerspiegelt Marshall McLuhan’s beroemde uitspraak: “The medium is the message”. De zijden kaart, oorspronkelijk een navigatiehulpmiddel, transformeert in een jurk – een symbool van schoonheid en expressie.
Dit illustreert hoe de vorm van content – het medium – haar betekenis bepaalt en verandert. Zoals de zijden kaart die een jurk wordt, is content vormbaar en veranderlijk, gedefinieerd door hoe we het gebruiken en begrijpen.